Tussen de Mongolen, treinen door China en NZ!

Het is al weer een poosje geleden dat ik een verhaal op de site heb gezet. Ik was gebleven bij de Mongolen. Vrijdags ga ik op een tweedaagse tour naar de Gobi-woestijn en naar het grassland waar sommige Mongolen nog in tenten wonen. We gaan met een hele groep op pad waaronder een NL stel van mijn leeftijd waar ik wel goed mee op kan schieten. Onderweg hebben we nog een ongeluk. Chinezen zijn sowieso behoorlijk chaotisch in het verkeer, meestal gaat het wel goed, maar niet altijd dus. We botsen tegen de bus voor ons en 2 vrouwen vliegen naar voren door het busje... De schade viel gelukkig mee en de schaderegeling wordt ter plekke geregeld. We rijden verder en komen veilig en wel aan bij de grote zandbak. Daar aangekomen gaan we verder de woestijn in in een grote jeep die veel weg heeft van een krokodil, net een achtbaan:) We rijden een stukje op kamelen, glijden van een zandhelling af en chillen nog even. ‘s Avonds gaan we weer in het busje op weg naar het uitgestrekte grassland. Dit is erg lang rijden en we komen pas rond 10 uur ‘s avonds aan, gelukkig heeft de familie wel het diner voor ons klaarstaan! We maken die avond nog een kampvuur van gedroogde poep. De marshmellows blijken dus niet zo’n goed idee, ze meuren behoorlijk... We gaan slapen in de Ger, de tent van de Mongolen. De volgende morgen slapen we lekker uit en krijgen we weer een lekker ontbijt. Ze eten hier eigenlijk altijd rijst, zowel ontbijt, lunch als avondeten. We chillen fijn op het grassland met z’n vieren en drinken nog een biertje met de andere gasten.

Terug in Hohhot gaan we nog eten en daarna moet ik alweer weg voor de trein richting Xi’an. Ik zit lekker in een tuktuk op weg naar het treinstation tot ik me opeens bedenk wat voor stomme mongool ik ben... Mijn mobiel zit nl nog aan de lader in het hostel, oeps! Ik had al niet veel tijd over, en nu moet ik weer terug. Ik stop de tuktuk en doe alle moeite om uit te leggen dat hij terug moet gaan, ik doe net alsof ik mijn tas weer in de tuktuk zet. Gelukkig keert hij uiteindelijk om en ik gebaar driftig dat hij sneller moet! Bij het hostel neem ik een sprint en pak mijn mobiel en lader, ik laat alles in de tuk liggen en gelukkig staat hij er nog als ik terug kom! We racen naar het station en ik ben net op tijd, ik vraag een willekeurige man waar ik heen moet en hij blijkt dezelfde trein te moeten hebben, dus loop achter hem aan. Ik heb de trein gehaald gelukkig, had nog 5 minuten over. Over 16 uur zal ik aankomen in Xi’an! De treinreis is opnieuw een hele belevenis, vooral voor de Chineesjes om mij heen! Van het Chinese geratel ben ik nu wel een beetje zat, ze blijven maar Chinees praten en schijnen niet te snappen dat ik het niet kan verstaan. Ik ratel in het Nederlands terug en na een tijdje zijn ze dan wel stil.

Zondagmiddag kom ik aan in Xi’an en ik vind mijn hostel geheel zelfstandig met de bus! Ik doe wat Sightseeing in de stad en koop wat souvenirs op een grote bazaar in de moslimwijk van de stad. Ik ga uit eten naar de McDonalds, ben wel toe aan wat junkfood na al het Chinees eten:) Maandag ga ik naar het Terracottaleger, we hebben een leuke groep en een grappige gids. Een klein Chineesje, Chacha a.k.a. Lady Chacha! Ze is een soort overenthousiaste, chaotische en hyperactieve kleuterjuf en dan als gids, leuk dus. We komen bij het Terracotta-leger, een Keizer heeft dit laten maken om hem te beschermen in het hiernamaals. Met een leger van zo’n 8000 man zou hij toch wel veilig moeten overkomen. Mooi om te zien hoe alle gezichten verschillend zijn van elkaar, goede bezigheidstherapie om dit te maken. Het is pas ontdekt in 1974 toen een boer een put wilde graven, hij kreeg 10 yuan voor zijn ontdekking, omgerekend 1 euro...

‘s Avonds ga ik weer in de trein om de volgende dag in Datong aan te komen. De treinreis duurt weer lang, maar het uitzicht maakt veel goed. Datong is een mooie stad en de winkelstraat is erg modern. Vooraan de ‘hoofdstraat’ staat een groot plein met daaromheen een nog groter en erg mooi Boedhisten klooster. Als ik daar ‘s middags kom zijn de monniken bezig met een soort ceremonie. Ze zingen onverstaanbare klanken en er wordt schijnbaar iemand ingewijd. Ik had nog een vrij conservatief beeld van monniken, maar dat is wel de grond in geboord. Ze waren vrij luidruchtig en lacherig en haalden onder de ceremonie ook hun mobieltjes tevoorschijn...

Het is nu al weer woensdag, mijn een-na-laatste dag in China. Ik vertrek al vroeg naar de ‘hangende tempel’. Een tempel die gebouwd is tegen een rotswand en verder steunt op palen in de rots. Het ziet er vrij wankel uit van onderen, maar het schijnt ontzettend stabiel te zijn. Als je door de tempel loopt is het vrij small, maar wel stevig. En het uitzicht is ontzettend mooi, tussen de bergen en rotsen in. Daarna gaan we verder naar de Yuangang grotten. Hier hebben de Chinezen vroeger hele grote Boedha’s uitgehakt in de grotten. Sommige zijn wel 19 meter hoog en het zijn er vooral heel erg veel. Als student mag je hier voor de helft van de prijs naar binnen, maar dan moet je eigenlijk je collegekaart laten zien. Die had ik niet bij me, dus ik heb mijn OV-chipkaart laten zien en heb toch de korting gekregen!

‘s Middags ga ik weer met de bus naar Beijing, morgenvroeg gaat mijn vliegtuig alweer naar NZ. Aangekomen in Beijing ‘s avonds doe ik nog wat inkopen bij de Silk Market, daar heb je ontzettend veel goedkope dingen. Ideaal shoppen dus, als je maar wel veel afdingt. Ze beginnen bij een paar converse schoenen al bij 600 yuan, 70 euro. En dan moet je ongeveer uitkomen bij een tientje of minder! Donderdagochtend neem ik de metro naar het vliegveld en zeg China alweer vaarwel! Het is een erg mooi land, maar van de Chinezen zelf begrijp ik vrij weinig.

Vrijdagochtend ben ik aangekomen in NZ, daar werd ik opgehaald door Geeuwke, Sarah en Elliott! Leuk om hier weer te zijn en Elliott is een leuk kereltje, hij lacht veel en is lekker actief meestal. ‘s Middags ga ik direct mee met Geeuwke om een indruk te krijgen van het werk op de boerderie en ‘s avonds doe ik ook een poging tot koeien melken! Ik zal me wel vermaken denk ik. Een volgende keer zal ik wel wat meer vertellen over het werk hier op de boerderij.

Luwieke