The Kagwa experience

Oyawore Nederland, hier een berichtje vanuit Kenya!

Ik zal de komende 4,5 maand in Kenya en omgeving verblijven, vooral voor mijn scriptie en ook een beetje voor vakantie  Ik woon op een mooie locatie vlakbij het victoriameer in hartje Luo-land in Zuid-West Kenya. Ik verblijf nu amper 2 weken bij mijn nieuwe familie in Kagwa en heb het goed naar mijn zin hier. Het is bijzonder en leuk om deel uit te maken van het gezinsleven en om Luo-land en de mensen te leren kennen. Ik mag logeren bij de familie van Richard, hij heeft mij zijn huis aangeboden waar ik nu mag wonen. Ik ken Richard via mijn begeleiders en hij heeft geholpen om hier het onderzoek op te zetten. Met mijn veldwerk en interviews ben ik al goed op weg, ik heb al veel mensen in de omgeving leren kennen en zie veel van het platteland hier. Ik ben bezig met het onderzoeken van de individuele irrigatie technieken die de boeren hier gebruiken voor hun groenteteelt aan het meer.

Ik zal hier af en toe een verhaal proberen te schrijven over mijn ervaringen hier! Ik heb ondertussen al bijna een schrift vol geschreven over alles wat ik hier meemaak en alles wat zo anders is dan mijn thuissituatie en leefomgeving. Ik zal jullie hier niet mee lastig vallen en het hier iets korter proberen te houden ;)

Zondagavond 7 september ben ik aangekomen in Nairobi, daar heeft Griffins (vriend van Richard) me opgehaald van het vliegveld en de volgende dag heb ik de nodige praktische zaken geregeld. Dezelfde avond ben ik met Antony (andere vriend van Richard ) vanuit Nairobi naar Bondo gereisd. Dit was een nachtrit en om 5 uur in de ochtend kwamen we aan in Bondo, achterop de motor (piki piki) gingen we rond zonsopgang naar Kagwa toe. Gek om daar voor de eerste keer mijn nieuwe ouders en familie te ontmoeten voor de komende maanden. Mijn Dholuo is op dit moment nog beperkt, dus ik kan enkel nog goedemorgen en bedankt zeggen. Mama spreekt redelijk engels en met haar kan ik redelijk communiceren, baba spreekt alleen Dholuo. Ik heb hier ook 2 zussen, 2 broers, 1 zusje en 3 nichtjes en 1 neefje erbij gekregen, met hen woon ik samen in onze dala. De eerste dag ben ik direct op stap gegaan met Antony en heb veel mensen leren kennen en ontdekt dat iedereen wel op een manier familie is van elkaar.

De dagen daarna ben ik veel met Amos Kochiyo op stap geweest, hij is een oud-leraar en gerespecteerd man in de gemeenschap, hij is een wijze oude baas. Hij heeft mij met een goed verhaal geintroduceerd bij de lokale leiders hier. We doen alles per voet en lopen hele afstanden, en onderweg moet iedereen gegroet worden. Ook kan je onderweg veel mooie beestjes tegenkomen, vooral in het wild zijn er heel veel mooie dieren te zien die vaak ook gevaarlijk zijn. Of zoals Mr. Kochiyo het zegt, ‘they are no friend to men’. Zo heb ik vorige week ook de ‘Black Mamba’ gezien, een erg giftige slang. Een groepje schoolkinderen stonden te kijken en stenen te gooien. Ze wilden de slang doden, maar dit is niet gelukt. Ook had ik vanaf het begin 2 vleermuisvriendjes in mijn huisje, elke ochtend waren de opien opien er weer. Omdat ze de boel onderschijten heb jaag ik ze telkens weg, sinds afgelopen zondag zijn ze niet weer gekomen, waarschijnlijk zijn ze naar de kerk gegaan.

Ik ben die zondag met mijn zussen Caroline en Millicent naar de kerk gegaan, dit is een takke-end lopen, zo’n 1-1,5 uur. Als ze naar de kerk gaan trekken ze hun mooie jurk aan en ook ik moest een mooie Afrikaanse jurk aan. Ik voelde me hierin wel ietwat ongemakkelijk, maar mams was er duidelijk content mee, als haar nieuwste dochter moet ik er wel goed uitzien als ik naar de kerk ga. De kerkdienst was behoorlijk anders dan ik gewend ben en het duurde 4 (!) uur en dat was geen pretje in dat kleine benauwde hete schuurtje.. Ik houd het vrij snel voor gezien en ga lekker buiten in de schaduw zitten, een groepje vrouwen is buiten eten aan het bereiden en ik besluit hen te helpen. Dit is een stuk gezelliger  Buiten kunnen we de bisschop horen schreeuwen (preken) en ik ben blij dat ik niet in de ‘kerk’ zit. Even later moet ik weer binnenkomen, de bisschop vraagt mij naar voren en ik stel mij voor aan de mensen. Later wordt ik ook uitgenodigd om bij de bisschop en zijn gevolg te komen eten, ik vind het een beetje ongemakkelijk allemaal, maar dit schijnt erbij te horen…

Ik heb ook al kennisgemaakt met het rechtssysteem in Kenya, dit is behoorlijk anders dan in Nederland. Samen met Amos ga ik naar de ‘assistant chief’ van Kagwa om te laten weten wat ik hier kom doen en om zijn hulp te vragen als dat nodig is. De beste man is vriendelijk en behulpzaam, terwijl we daar zitten wordt er een jongen binnengebracht door de ‘beach leaders’. Hij moet op de grond zitten in het kleine en volle kantoortje en de chief pakt zijn stok erbij.. Ik kijk blijkbaar vrij angstig en ze sturen mij naar buiten, van buiten het kantoor hoor ik de slagen en het geschreeuw tegen de jongen. Vele mensen zitten erbij in het kantoortje, en de ‘ouderen’ hebben allemaal wel wat te zeggen. De jongen blijkt een schoolverlater te zijn, de beach leaders hebben hem gevonden toen hij aan het vissen was. De moeder is er ook bij geroepen. Ze willen hem nu aan het verstand brengen/erin slaan dat hij wel echt naar school moet. Even later vragen ze mij weer naar binnen, de jongen zit in een hoekje op de grond. Dan vragen ze mij of ik ook wat tegen hem wil zeggen, ik vind het ontzettend ongemakkelijk en raar, maar zeg maar iets tegen hem dat school erg handig is voor je toekomst. De omstanders zijn het hier ontzetten mee eens en praten nogmaals op hem in. Ik vind het vooral awkard dat ik onderdeel wordt van deze heel ‘procedure’. De chief legt mij uit dat dit de manier is zoals het in Kenya gebeurt, zij doen het volgens hun normen en waarden en die verschillen van de Westerse waarden. Ik moet hier nog wel aan wennen, ik laat het maar over me heen komen en wil me er niet mee bemoeien. Ik moet hier wennen aan veel dingen, zoals polygamie. Het is hier redelijk normaal om meer dan 1 vrouw te hebben, Amos heeft bijvoorbeeld 2 vrouwen en er woont ook een man die 5 vrouwen heeft. Ik snap hier niks van, maar hier schijnt het normaal te zijn.

Gelukkig heb ik hier gewoon 1 baba en 1 mama! Mijn familie hier is heel gastvrij en lief en ze zorgen goed voor me. Na 1 week ben ik verklaard tot ‘last-born’ en na 1,5 week ben ik ook benoemd tot Afrikaan, de inburgering gaat goed! Ik ga veel mee op stap met mama of met mijn zussen. Zo gaan we met de vieze vaat en vuile was op ons hoofd, en met de ezel bepakt met de jerrycans op weg naar het meer om te wassen en de jerrycans te vullen. Als het wassen klaar is gaan de vrouwen ook zwemmen, het blijkt ook een grote openbare wasgelegenheid te zijn voor de vrouwen en kinderen. Na een moment van besluiteloosheid en het zien van de hierom lachende Afrikaanse vrouwen, besluit ik om de stoute kleren uit te trekken en lekker mee te doen met dit wasritueel. Vooral de kinderen staren me nog meer aan dan normaal nu ik weinig kan verhullen van dat blanke mzungu lichaampje..

Zo probeer ik deel te nemen aan het Afrikaanse leven en doe ik alles wat zij hier ook doen. Ik doe een aantal stappen terug in luxe, er is hier bijvoorbeeld geen elektriciteit en stromend water. Dit heeft een enorme impact om de dagelijkse bezigheden, het is eenvoudig en vergt veel tijd. Douchen doe ik door een teiltje water over me heen te gooien, koken gebeurt op een vuurtje waarop mams elke dag heerlijke ugali (kwon) maakt en elke dag drinken we veel thee met melk en veel suiker. Ik leer de familie steeds beter kennen en voel me al goed thuis. Ik ben goed bekend als mzungu in de area en de mensen hier zijn ontzettend vriendelijk en gastvrij. Als ik ze groet in het Dholuo zijn ze helemaal blij. Ik vermaak me hier dus wel de komende tijd!

Groetjes,
Luwieke